Lazar, Rusların sadece 10 kilometre (6 mil) uzakta olduğunu tahmin ediyor.
Savaş, Ukrayna’nın doğu ve güneyindeki ölümcül fay hatları boyunca beşinci ayına girerken, Lazar ve Kharkiv’in uçsuz bucaksız ve parçalanmış Saltivka semtindeki birkaç komşusu, birçoğunun tuzağa düştüğü çözümsüz bir hayatı temsil ediyor. Yeni topluluklar kaçması söyleniyor. Hepsi yapmaz.
Rusların aylar önce çekilmesi ve dünya güçlerinin tartıştığı Kiev’in başkenti çevresindeki kasabalar ve köyler yeniden inşa edilmeye başlarken. uzun vadeli iyileşmeDoğu Ukrayna’daki diğerleri hala rahat uyuyamıyor.
Saltivka’daki Sovyet döneminden kalma apartman blokları, bir zamanlar Avrupa’nın en büyük mahallelerinden biri olan yarım milyon insanı barındırıyordu. Şimdi belki sadece onlarcası kaldı. Binaların bazıları kararmış, bazıları ise levha parça ufalanıyor.
Yükselen yaz sıcağında gömleksiz olan 37 yaşındaki Lazar, sağ kolundaki makineli tüfek dövmesini ortaya çıkararak “Burası benim evim” diyor. Ruslarla savaşmaya hazır olduğunu ilan eder, ancak tek silahı mutfak bıçaklarıdır.
Evinin duvarında kırık bir gitar asılı. Müzisyen Lazar, Saltivka’nın yankılanan, kedilerin cıvıl cıvıl sokaklarında cüretkar bir konser vermenin hayalini kurar. Daha iyi günlerde, Rusya sınırına sadece kısa bir mesafede olmasına rağmen, savaştan toparlanma belirtileri gösteren Ukrayna’nın en büyük ikinci şehri olan Kharkiv’in plazalarında seyirciler için oynadı.
Buna kıyasla Saltivka neredeyse öldü. Kahramanlara adanan son bir metro istasyonunu geçtikten sonra, tüm aktivite dışarı sıçradı. Dükkanlar kapalı ve apartman blokları kırık camlarla dolu. Birinde, masa büyüklüğünde bir beton yığını, bir inşaat demiri parçası üzerinde yavaşça kıvrılarak düşmeyi bekliyor.
Uzun çimenler, düşmüş ve olgunlaşmış kirazlarla dolu terk edilmiş oyun alanlarını solluyor. Askerlerin siperleri çıplak. Şimdi yırtılmış birkaç dairede, çamaşırlar hala hatta asılı duruyor.
Zaman zaman, enkaz boyunca bir araba eziyor. Bazı mobilyaları kurtarmaya çalışan nakliyecileri veya yardım getiren gönüllüleri getirebilir.
Lazar’ın binasının dışında, insanlar günün yemeği geldiğinde çalmak için monte edilmiş bir zili olan mütevazı bir mutfak kurdular. Odun sobası üzerindeki çaydanlığın yanında, mühimmat kutuları artık yavaş yavaş bayatlayan ekmekleri tutuyor.
Bir miktar elektrik geri geldi, ancak akan su dönmedi. Lazar, suyun banyo yapmak için hala guruldadığı bir bodrum katına iner. İki orta yaşlı kadın karanlıktan diri görünüyor ve uzaklaşıyor.
Ancak hayat, seçeneği olmayanlar için daha az maceradır. 84 yaşındaki Pavel Govoryhov, kendisi kadar kırılgan bir binanın girişinde oturuyor. Elinde iki baston var. Dört ay boyunca, dairesine geri dönmeden önce bodrumda yaşadı. Ani seslerle geriliyor. Sadece mücadeleleri hakkında konuşmak onu gözyaşlarına boğar.
“Çocuklarım bana yardım etmiyor” diyor. “Neden böyle bir hayata ihtiyacım var?”
Zamanla kışın ısınmayan apartmanlara acımasızca döneceğini biliyor.
Ruslar da aynı şeyi yapabilirdi. İşgalden bu yana Donetsk’in kuzeyindeki Kharkiv bölgesinde, bazıları Saltiva’da olmak üzere 600’den fazla sivil öldürüldü. Ukraynalı yetkililer Rusların yasaklı misket bombaları kullandığını iddia etti.
Bildirildiğine göre Moskova’nın Ukrayna birliklerini Rusların bütün şehirlerde kemirdiği Donetsk gibi yerlere gönderilemeyecek kadar dikkatlerini dağıtma stratejisinin bir parçası olarak Kharkiv’in kenarlarındaki topluluklar hala belirsiz ellerde.
Perdeleri çekilmiş bir apartman dairesinde ailesiyle birlikte yaşayan 14 yaşındaki Bogdan Netsov, “Bunu kimse için istemezsiniz” diyor.
Başka bir Saltivka binasında, merdivenlerdeki karalanmış bir işaret, potansiyel işgalcileri “içeri girerseniz öldürüleceksiniz” konusunda uyarır.
Viktor Shevchenko, gündüz saatlerinde karanlığın içini görebilmek için cep telefonunun ışığına ihtiyaç duysa da, burası hâlâ evini aradığı yer.
Tıraşsız ve çayla güçlendirilmiş, “Bütün dünya adına konuşuyorum,” diyor. “Rusya’yı uzaklaştıracağız. Çünkü biz vatanseveriz ve topraklarımızda yaşıyoruz.”
Yıkılan mutfağında tabaklar parçalanmış halde duruyor. Ortodoks inancından dini bir sembol yandı. Duvardaki bir saat, etrafındaki mahalle gibi çalışmayı durdurdu.
Shevchenko saate uzanıyor ve onu kuruyor.
“Çalışıyor,” diyor gururla. “Çalışıyor.”
Dengesiz ayaklar üzerinde, elinde tik tak eden saat olan Saltivka’nın sessizliğine geri döner.
Ukrayna, Kharkiv’den Mstyslav Chernov katkıda bulundu.
Kaynak : https://www.washingtonpost.com/world/ukrainians-cling-to-life-at-front-line-we-are-patriots/2022/07/07/78289846-fdc1-11ec-b39d-71309168014b_story.html?utm_source=rss&utm_medium=referral&utm_campaign=wp_world