Rus küme bombaları tarafından vurulan Ukrayna birimi olarak kanlı bir geri çekilme

Vurdular ve kötü vurdular.

Konvoy, birçok askerin araçların dışına bindiği bir çiftlik köyü olan Verkhniokamianske’ye hareket ederken, ilk patlama tam onların yanında gerçekleşti. Bunun bir misket bombası olduğunu, daha sonra tahmin edecekleri gibi, birliği parçalayan bir şeydi. birinin o tarafına yapışan erkeklerin kamyon.

Birkaç adam yaralandı, uzuvlarından kanlar aktı ve bir vakada bir askerin kafası. Ancak konvoy Rus topçularının hedefinde kalırken onları tedavi edecek zaman yoktu. Yaralı olmayanlar ellerinden geldiğince turnike uyguladılar, yaralıları araçlara geri çektiler ve köyün dışına, tekerlek izleriyle kaplı çiftlik yollarından, yaklaşık bir kilometre uzaktaki altın buğday tarlasındaki bir ağaç sırasına doğru koştular.

Bu, Ukraynalıların Rusya’nın doğu Donbas bölgesini kontrol etme yönündeki amansız baskısına zemin bırakmasıyla ortaya çıkan birçok kaotik sahneden sadece biriydi.

Bazı askerler, birliklerinin araçlarını ağaç örtüsüne itti ve onları hedef almak için kullanılan insansız hava araçlarından saklamak için dallara yığdı. Diğerleri, birimin büyük saha sağlık çantasından ayrılmış olduklarından, yaralılar için ellerinden geleni yaptılar, kişisel ilk yardım malzemeleriyle yetindiler.

En az ikisi ağır olmak üzere sekiz yaralı vardı. Kafasından yaralanan asker bilincinin içine girip çıkıyordu.

Geri çekilmeyi haber yapan birkaç Washington Post gazetecisi grubun üzerine geldiğinde, komutan az önce bulundukları yeri telsizle bildirmiş ve tıbbi tahliye ekipleri talep etmişti. Askerler, gazetecilere bölgeden çıkmaları için bağırdı: “Güvenli değil!”

Ancak Posta ekibinin eski bir savaş doktoru olan güvenlik eskortu, arabada iyi donanımlı bir travma kiti taşıyordu. Gel, gel, dedi askerler.

Sonraki yarım saat boyunca güvenlik eskortu, en ciddi vakaları dengelemek için birimin doktoruyla birlikte çalıştı. Bu tamamen insani bir dürtüydü, daha sonra açıklayacaktı. Savaş sağlık görevlileri, üniformalarındaki bayrak ne olursa olsun, yaralıları tedavi etmek için eğitilmiştir.

Konvoyun doktoru, ağır bir bandaj göstermek için bir adamın kaskını çıkardı. Ukraynalı bir tercüman iletişime yardımcı olurken, “Kafasından vuruldu” diye açıkladı. “Ama bir çıkış yarası bulamıyorum. Şarapnel hala orada.”

Çift IV sıvı verdi ve askerin zorlanan nefesini değerlendirdi. Bir burun tüpü takıldı ve oksijen seviyeleri kontrol edildi.

Yakınlarda başka bir asker kendi kan havuzunda kanvas bir sedyenin üzerinde yatıyordu, kalçası sıkı bir şekilde sargılıydı.

“Kedi nerede?” Adam gözlerini açarak sordu. “Kedi iyi mi?”

Diğerleri, arkadaşının iyi olduğuna dair ona güvence verdi. “Ayakta dolaşıyor.”

Alanın karşısında, bir Ukraynalı topçu bataryası bir dizi mermi ateşledi, namlular duman ve alev püskürterek gökyüzüne yükseldi.

Güvenlik nedeniyle kendisinin ve askerlerin isminin açıklanmamasını isteyen komutan, “Bu adamları harekete geçirmemiz gerekiyor” dedi. “O zaman devam etmeliyiz.”

Postanın güvenlik eskortu bir doz morfin verdi ve birimin doktoruna bir şişe dört antibiyotik hapı verdi. “Şimdi ona bir tane ver ve şişeyi vücuduna bantla ki doktor ne olduğunu öğrensin,” dedi.

Durumunun izlenebilmesi için askerin uyanık tutulması gerektiğini ekledi. Bunun üzerine başka bir asker sedyenin yanına çömeldi ve yaralı adama bir şeyler söyledi. İkisi de güldüler.

“İşte geliyorlar,” dedi komutan kısa bir süre sonra, tarlanın kenarında yarışan iki toz bulutuna bakarak. Lysychansk’tan çıkan yol bütün sabah ambulanslarla dolmuştu.

Dakikalar içinde askeri ambulans geldi. Sağlık görevlileri dışarı fırladı, ancak askerler kendi adamlarını yüklemeye hazırdı.

Komutan, “Onlara yer açın, yer açın” dedi. “Önce bu ikisini al.”