Efsane fotoğrafçı Ansel Adams’ın deyimiyle fotoğraf çekenler ve fotoğraf çekenler var.
Watt için bu karmaşık görüntüleri yaratmak bir terapi biçimidir – onun için travmaları ve kişisel deneyimleri işlemesi için bir yol.
CNN’ye yakın tarihli bir röportajda, “Bu gerçekten bir ilham kaynağı değil, onu çözmek için bir zorunluluktur” dedi. “Bu sembolik yollarla sahneleme, hikaye anlatımı ve anlatı yoluyla yapıyı bozmak, bu şeylerle başa çıkmanın gerçekten iyileştirici bir yolu olur.”
Michelle Watt’ın “Lunar Geisha” serisinden bir görüntü. Kredi: Michelle Watt
Blanc Magazine’de yayınlanan portre serisi “Lunar Geisha”, Asyalı Amerikalı kadın kimliğinin bir keşfidir. Geyşayı Doğu Asyalı kadınların aşırı cinselleşmesi için bir metafor olarak kullanan fotoğraflar, genç bir kızın çocukluktan ergenliğe ve yetişkinliğe geçişini takip ediyor. İlk resimde kız, çerçevedeki masumiyeti ifade eden meyveler ve beyaz çiçeklerle şakacı bir şekilde bir bankın üzerine yayılmış durumda. Sonraki fotoğraflarda kız olgunlaşıp genç bir kadın olurken, koyu kırmızıların kullanımı adet görme ve cinselliği çağrıştırıyor.
Çinli Amerikalı Watt, dizinin Doğu Asyalı kadınların toplum tarafından nasıl algılandığını, belirli rollere nasıl itildiğini, bu klişelere nasıl ortak olduklarını ve onlara karşı nasıl isyan ettiklerini incelediğini söylüyor.
Michelle Watt’ın “Lunar Geisha” serisinden bir görüntü. Kredi: Michelle Watt
“Karmaşık çünkü o rolü oynamak istiyorsun çünkü bir yere ait olmak istiyorsun” dedi. “Ama aynı zamanda o kısmı gerçekten sevmiyorsun, bu yüzden rolü gerçekten oynamak istemiyorsun. Bu biraz kafa karıştırıcı. Karşılıklı bağımlılık orada çok büyük bir tema.”
Bu sorular ve çelişkiler, Watt’ın kendi hayatında boğuştuğu sorulardır. Asyalı Amerikalı kadınlar olmayan konuları çekerken, ırk ve cinsiyet kimliğinin onların etkileşimlerini ne ölçüde şekillendirdiğini merak ettiğini söylüyor. Müşteriler için projeler üzerinde çalışmak üzere görevlendirildiğinde, çeşitlilik kotasını karşılayacak işi alıp almadığını merak ediyor.
“Bir jeton olarak kullanıldığım için mi işe alındım? Olur mu? Bununla savaşacak mıyım?” dedi Watt. “Karmaşık. Hep bu soruları soruyormuşum gibi hissediyorum.”
Başrolünde Ami Suzuki’nin yer aldığı Michelle Watt’ın fotoğraf serisi “The Wait”ten bir görüntü. Kredi: Michelle Watt
Yine Blanc Magazine’de yayınlanan “The Wait” başlıklı bir başka seri, eşik boşlukları kavramını araştırıyor. Tasarım stüdyosu Atelier Aveus’un aynı adı taşıyan mobilya koleksiyonundan ilham alan seri, kahramanı ürkütücü bir şekilde ruhani bekleme odalarına yerleştiriyor. Görüntülerin birçoğunda, kadın bir sandalyede dik oturuyor ve deniz köpüğü yeşili ve pembenin yumuşak tonlarıyla çevrili, özlemle bakıyor. Zaman geçtikçe, kadının sabrı aşınıyor ve duruşu kesinlikle daha az ölçülü hale geliyor. Bir fotoğrafta yerde uzanmış, başı sandalyenin koluna dayayan kadın görülüyor.
Watt, “Bu, uzayda kapana kısılıp kalmadığınızın veya kendinizi o boşluğa koyup koymadığınızın belirsiz olduğu bu alanda olmakla ilgili – orada olmak sizin için bir seçimse,” diye ekledi.
Bu muğlak, arada kalmışlık hali Watt için fazlasıyla tanıdık.
“Hayatımın farklı alanlarında, özellikle de kimlikle ilgili olarak, kendimi genellikle bu eşiklerde buluyorum” dedi. “Tam Asyalı değil, Amerikalı değil ya da prezentabl olmak ve iyi görünmek isteyen ama aynı zamanda onun tarafından kontrol edilmek istemeyen bir kadın olmak.”
Sony Alpha Universe ile bir proje olan Michelle Watt’ın “Fish Food” serisinden bir görüntü. Kredi: Michelle Watt
Michelle Watt tarafından çekilen Rémy Martin’in 2022 Ay Yeni Yılı kampanyası Kredi: Michelle Watt
Fotoğrafın nasıl görünmesini istediğine dair bir vizyona sahip olduğunda, onu yapmak için titiz bir çalışma başlar. Malzemeler yapılır, takımlar kurulur, kıyafetler giyilir. Fiziksel unsurlar yerinde olduğunda Watt, ona bu imzayı, fantastik kaliteyi vermek için hangi son rötuşların gerektiğini belirlemeye başlayabilir. Burada, eşik alanı onun büyüdüğü yerdir.
Watt, “Biraz nefes alma odasından sonra, bu bilinmeyenin büyüsünü görmeye başlıyorum” dedi. “İşte burada post prodüksiyon süreci gerçekten eğlenceli, çünkü daha önce görmediğim şeyleri görmeye başlıyorum. O zaman daha önce hayal edemediğim şeyleri geliştirebilirim.”
Üst resim: Michelle Watt’ın “The Wait” serisinden Sabah Sahnesi
Kaynak : https://www.cnn.com/style/article/michelle-watt-surrealist-photography-cec/index.html