Güneydoğu Ukrayna’da, cephe hattındaki hayalet köylerde askeri bir çıkmaz

Bir komutan gruba, “Sizin oraya geri dönmeniz için fazla zamanınız yok,” diye hatırlattı. “Mümkünken dinlenin.”

Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline yaklaşık üç ay kala, Moskova’nın kuvvetleri, Başkan Vladimir Putin’in “kurtarmaya” söz verdiği doğu bölgelerinde durdu. Rusya’nın artık Ukrayna’nın bir parçası olarak tanımadığı Donbas’ta Moskova’nın kazanımları sınırlı kaldı. Batıda Kharkiv yakınlarında toprak kaybetti. Burada Zaporizhzhia’nın güneydoğu bölgesinde cephe hatları neredeyse tamamen donmuş durumda.

Pentagon’un Savunma İstihbarat Teşkilatı başkanı Korgeneral Scott Berrier geçen hafta Senato’ya “Ruslar kazanmıyor ve Ukraynalılar kazanmıyor ve burada biraz çıkmazdayız” dedi.

Ukrayna ve Rus askerleri bölgenin küçük köylerindeki üslerinden birbirlerini zar zor görebiliyorlar. İlerlemeleri bastıracağı umuduyla günlerce topçu ateşi ticareti yapıyorlar. Bu çapraz ateşin kavislerinin altındaki sokaklar ürkütücü derecede sessiz.

Geçen hafta atış poligonunda, dövüşçüler, arzuladıkları konforun hayallerini takas etti.

“Sana beş haftadır süt tatmadığımı söylemiş miydim?” İçlerinden biri komutanına sordu.

Subay, “Bunu şimdi düşünmeyeceğiz – savaş için sana ihtiyacımız var,” diye havladı.

Kararsız, asker sırıttı.

“Tabii ama yolda bakkalda duruyorum.”

Ukrayna savaşından son gelişmeler

Azak Denizi’nde Donetsk ve Kherson bölgeleri arasında yer alan Zaporizhzhia, şu anda kuzeye doğru ilerlemeye çalışan Rus kuvvetleri tarafından kısmen işgal ediliyor. Ama ön saflar sertleşti.

ABD’li üst düzey bir savunma yetkilisi gazetecilere verdiği demeçte, “Her iki taraf da kazıyor, her iki taraf da çöpe atıyor, her iki taraf da birbirini bombalıyor ve her iki taraf da kasabalar, köyler ve bölgeler üzerindeki kontrolleri konusunda her gün el değiştiriyor” dedi. .

Washington merkezli Savaş Araştırmaları Enstitüsü’nden analistler Perşembe günü, Donetsk bölgesinin batı sınırı boyunca Rus kuvvetlerine Ukrayna’nın topçu ateşinin Zaporizhzhia şehrine doğru ilerlemelerini durdurduğunu söyledi.

O şehir merkezi, kaçanlar için bir sığınak haline geldi. Son haftalarda, güneydoğunun dört bir yanından binlerce sivil, gönüllülerin onları kaydettirdiği ve sıcak yemek sağladığı sıradan olmayan bir park yerine kurşunla delik deşik edilmiş arabalarla geldi ve eski otobüsleri dövdü.

Süreci denetleyen yerel bir yetkili olan Oleksiy Servitsky, “Güvende olduklarını ilk kez biliyorlar” dedi. “Bu bölge Ukrayna’ya açılan kapıdır.”

Çoğu, Rus işgali altındaki Mariupol, Melitopol ve Kherson şehirleri de dahil olmak üzere daha güneyden geliyor. Ancak diğerleri Zaporizhzhia cephe hattındaki aktif savaştan kaçıyor.

Muhabirler geçen hafta o cephe hattından birkaç mil ötedeki Poltavka köyüne doğru yola çıkarken, yerel bir çiftçi olan Serhiy, araba kullanırken görülen tek sivildi. Aktif bombardımanla geçen korkunç bir yolculuğun ardından direksiyona yığılan 42 yaşındaki, yorgunluktan uyuşmuş görünüyordu.

Karısı Olha yolcu koltuğunda gergin ve sessiz otururken, “Poltavka’dan bu sabah ayrıldık,” diye içini çekti. “En son biz ayrıldık.”

Nisan ortasında topçu savaşı yoğunlaştığında ve sakinlerin çoğu kaçtığında, Serhiy ve Olha bir ikilemle karşı karşıya kaldı: güvenlik için ayrılın ve çiftliği feda edin ya da hayatlarını riske atıp kurtarmaya çalışın. Sonunda çocuklarını Zaporizhzhia’ya gönderip işi ayakta tutmaya çalıştılar. Ancak top mermileri köyün kenar mahallelerini bombalamaya başladığında, hayalet kasabada geçirilen her hafta daha boş geliyordu.

Serhiy, “Geçebilmek için domuzlarımızın yarısını satmak zorunda kaldık” dedi. “Yakında hiçbir şeyimiz kalmayacaktı.”

O konuşurken yanından yalnızca bir sivil geçti, hırpalanmış bisikletinin gıcırtısı ılık bahar havasındaki birkaç sesten biriydi.

Serhiy, “Sorun şu ki, burada daha önce savaş yoktu – bu yerin güvenli olması gerekiyordu” dedi. “Bize bu kadar çabuk ulaşmasını beklemiyorduk.”

Rusya her yıl Zafer Bayramı’nı kutlarken, savaştan korkan Ukraynalılar yenilgiyi reddediyor

Çukurlu yol boyunca, tehlikeler kilometrelerce daha da netleşti. Muhabirler, bombardımanın ağır, yüksek davul sesleri arasında cephe hattının her iki tarafındaki köylerden yukarı doğru dönen duman bulutları gördüler.

Poltavka’da, Sovyet döneminden kalma siyah-bakır renkli bir savaş anıtı parçalara ayrıldı. Birkaç sivil ev darmadağın edilmişti. Arka bahçelerde ve kapı aralıklarında Ukraynalı askerler bazen yoldan görülebiliyordu.

Ukraynalı güçleri Ruslardan ayıran alana en yakın mahallede, Ukrayna’nın Bölgesel Savunma Kuvvetlerinin yarım düzine üyesi iki ev arasında dolaştı. 21 yaşındaki İlya, savaştan önce nakkaşlık yaptığını ve oyuncak askerler çizdiğini söyledi. Şimdi, kolunda ulusal renkler olan mavi ve sarı olan yeşil giysiler giymişti.

Bahçeye bir havan mermisinin düştüğü kratere bakarak, “Bu evde çocuklar vardı, ama artık yoklar,” dedi.

Meslektaşı Victor, “Artık herkes gitti,” diye ekledi.

İkisi de bir dakika sustu. Uzaktan topçu sesleri gürledi ve ufukta başka bir duman bulutu belirdi.

“Bu asla hayal ettiğim iş değildi,” dedi İlya, “ama ihtiyacımız olduğu kadar burada kalacağız.”

Dmytro Plotnikov bu rapora katkıda bulunmuştur.