Filipinler’de gazeteci tacizinin anatomisi

Filipinler’de seçim mevsimiydi ve merhum, gözden düşmüş diktatörün oğlu Ferdinand Marcos Jr.’ın büyük bir başkanlık zaferine ulaşmasına yardımcı olan uzun süredir devam eden, iyi finanse edilen çevrimiçi tarihi çarpıtma kampanyası hakkında bir rapor üzerinde çalışıyordum. 9 Mayıs 30 Temmuz’da açılışı yapılacak.

Filipinler’in acımasız tarihi seçmenler için nasıl badanalanıyor?

İyi organize edilmiş bir sosyal medya varlığına sahip bir adayla ilgili olan şey, yazdığınız herhangi bir şeye tepki almanız çok uzun sürmez. Öfkeli yorumlar hemen LinkedIn’deki (bu tür savaşlar için olağan site değil) makalem hakkındaki gönderime ve ardından Facebook’a döküldü.

Marcos yanlısı blogcular, belirli politikacıları terfi ettirmek için çevrimiçi trollere ve propagandacılara ödenen parayla ilgili haberlerimi uydurduğumu iddia ettiler. Mesajların çoğu, dezenformasyon makinesi hakkında haber yapmakla Marcos’un gerçek destekçilerinin itibarını sarstığımı ima ediyordu.

Kendi kendini tanımlayan bir Marcos destekçisi, “Kendi emeğimle bir 2022 Maserati Levante kullanıyorum” diye yazdı. “Sanırım bu bana PUTA KA SA LAHAT NG PUTA deme hakkını veriyor. [you are the puta of all putas] şeytani zihninizden hikayeler uydurduğunuz için. Kakarmahin ka rin puta ka [Hope karma gets you, puta]”

Bir başkası, “Avrupa’da birçoğumuz kanımızdan ve terimizden en az 2.000 Euro kazanıyoruz” diye yazdı. “Ve biz senin gibi değiliz, embesil bir fahişe.”

Buna alışacağımı hiç sanmıyorum. Bir yanım istemiyor, çünkü yaparsam, bu tür çevrimiçi istismarın normal olduğunu kabul ediyor ve pes ediyormuşum gibi geliyor. Ayrıca bu nefretin üretildiğini ve bizi lanetlemek ve tehdit etmek için tam zamanlı olarak para alan insanlar olduğunu da biliyorum – bu yüzden dürüst olmak gerekirse, bu paralı kampanyalar beni gerçekten kızdırıyor.

Bu, Başkan Rodrigo Duterte’nin yönetimi altında yaşadığım üçüncü taciz kampanyası. “Kampanya” diyorum çünkü kapalı trol çiftlikleri olduğu için bu saldırıların iyi organize edildiğini biliyorum. İlk ikisi 2020 ve 2021’de gerçekleşti ve Duterte’nin pandemi müdahalesine ilişkin kritik kapsamımızla ilgiliydi.

Duterte’nin 2016’da iktidara gelmesinden bu yana Filipinler, ürün satmak veya siyasi adayları desteklemek için çevrimiçi etki kampanyaları için bir merkez haline geldi. Rakiplerin ve bağımsız gazetecilerin taciz edilmesi Hindistan gibi dünyanın pek çok yerinde yaygın, ancak uzmanlar örgütlenme düzeyini ve dezenformasyonu özellikle Facebook’un en büyük pazarlarından biri olan Filipinler’de gelişmiş olarak tanımlıyor.

Filipinler’deki kurnaz İnternet trolleri neden yakınınızdaki bir web sitesine geliyor olabilir?

Bütün bir politik strateji ve halkla ilişkiler endüstrisi, etkileyicilerin ve trol çiftliklerinin çalışmalarını besler. En kötü operasyonlar dezenformasyon yayar ve eleştirmenleri, muhalefeti ve bağımsız basını taciz eder. Kadınlar özellikle savunmasızdır.

İşte tipik olarak nasıl çalıştıkları. Aşırı partizan bir kişilik, gazetecinin çalışmalarını görür ve onları sosyal medyada patlatır. Ardından mesaj seli gelir. Bazıları belirli saatlerde gönderilir – bu, hesapların bir vardiyada olduğu anlamına gelebilir – ve kullanılan kelimeler, ifadeler ve düşünceler genellikle benzerdir. Bunun nedeni, siyasi stratejist Alan German’a göre, trol saldırılarının bir moderatör tarafından oluşturulan bir senaryoyu takip etmesidir.

Mesajlar genellikle benim haber yaptığımın sahte olduğunu ve kaynaklardan yoksun olduğunu iddia ediyor – makalelerde kaynak kullanımı açık olsa da – ve çok fazla hakaret içeriyor. Kampanyalar boyunca bana yalancı, domuz ve son zamanlarda “fahişeci” denildi – daha yaygın prestijenin daha kaba bir varyasyonu.

Tavsiye her zaman mesajları görmezden gelmek ve meşgul olmamaktır, ancak bir korku filmindeki perili bir öğe gibi gelen kutumdan bana seslenmeye devam ettiler. Bunun, sarhoş olmak gibi hakaretlerden daha kötü bir şey olup olmadığını veya kafamın takılı olduğu korkunç bir derin sahte video olup olmadığını bilmek zorundaydım – Marcos ve Duterte’yi destekleyen makineler daha önce rakiplerine karşı seks skandalları üretti.

Bazen, bu mesajları taramak zorunda kaldığımda ya endişeyle ya da öfkeyle ellerim titriyor ve biri bana sürtük ya da başka bir genel karalama dediğinde neredeyse rahatlıyorum, çünkü her zaman daha kötü bir şey bekliyorum.

Bana karşı ilk kampanya, Twitter’ın Duterte’yi asılsız davranışlardan dolayı savunan yüzlerce hesabı kapattığını nasıl onayladığıyla ilgili kısa bir haber içindi. Haberleri paylaştığımda, Twitter’daki bildirimlerime bir nefret yağmuru yağdı – bazıları hala yanıtlarda görünüyor burada – ve bir kullanıcı, yanlışlıkla The Post’un hikayeyi geri çekti. İkincisi, covid dalgalanması sırasında aşırı kalabalık hastaneler hakkında tweet atmak içindi. Her iki durumda da taciz yaklaşık iki ila üç gün sürdü.

Filipinler’de gazetecilere yönelik saldırılar oldukça sabit ve sadece hakaret içeren mesajların ötesine geçiyor. Bir meslektaşım Facebook hesabı çalındıçıplak fotoğraflar yayınlamaya ve Marcos yanlısı propaganda yapmaya başladı.

BBC muhabiri Howard Johnson, Marcos’un kapısının önüne gelip ona basınla görüşmezse nasıl iyi bir başkan olabileceğini sorduktan sonra, Johnson ölüm tehditleri almaya başladı.

Bununla birlikte, hiçbir şey, çevrimiçi haber sitesi Rappler’in kurucusu, 2021 Nobel Barış Ödülü sahibi ve acımasız Duterte eleştirmeni olan Filipinler’in en ünlü gazetecisi Maria Ressa’ya karşı yürütülen kampanyalarla karşılaştırılamaz.

Kendisine karşı yürütülen bir kampanyanın zirvesinde, saatte 90 taciz mesajı alıyordu. Bu saldırıların analizi genellikle cinsiyetçi ve şiddetle taciz edici terimlerle, çalışmalarını itibarsızlaştırmak ve ruhunu yerle bir etmek arasında kabaca bölünmüş olduklarını gösterdi. Bana yönelik saldırılarda da benzer bir eğilim fark ettim.

Geçen yıl onunla konuştuğumda Ressa, dezenformasyonun davranış değişikliğine dönüştüğünü söyledi. “Veriler bana durumun daha iyiye değil daha da kötüye gittiğini söylüyor” dedi. “Çok daha fazla önlem alınması gerekiyor, aksi takdirde seçimlerin bütünlüğüne sahip olmayacağız.”

Sadece gazeteciler değil elbette. Politikacılar hapsedilmiş gibi senatör Leila de Lima veya görevdeki başkan yardımcısı Leni Robredo, Duterte’nin muhalifleri olarak görülüyor ve çevrimiçi ortamda, genellikle çok kaba bir şekilde sürekli taciz ediliyor ve karalanıyor.

Seçimleri ele alırken, Ressa’nın dezenformasyon yağmuruna yenik düşen insanlarla ne konuştuğuna ilk elden tanık oldum. Muhalefet için kapı kapı dolaşan gönüllüleri takip ederken, Marcos destekçilerinin onları nasıl dizginlediğini ve tercih ettikleri aday hakkında “sahte haberlere” inanmayı reddederek kapıları yüzlerine çarptığını gördüm.

Seçim günü, tek bir sandıkta yarım saat boyunca, insanların aynı şeyi söylediği – aynı kelimeleri kullanarak – Marcos ailesinin çok iyi olduğu hakkında “yolsuzca kazanılmış servete inanmıyorum” diye düz dört röportaj yaptım. ülkeyi yağmalamanın bilinen tarihi.

Marcos için kampanya izinde, benzeri görülmemiş bir olay yaşandı. medyaya yönelik kısıtlamalar. Güvenliği etrafını sardı ve kadın muhabirler soru sormaya çalışırken itilip kakıldı. tek videoda, taraftarlar “BBM’yi Koru!” diye slogan atmaya başladı. — lakabının baş harfleri “Bongbong Marcos” ve gazetecileri boğdu.

Kampanyası için akreditasyonu reddedilen en az bir düzine yabancı basın muhabirinden biriydim ve kampı rutin olarak yorum taleplerine yanıt vermiyordu. Seçimden sonra sözcü göz ardı edilen sorular Rappler muhabiri Lian Buan’dan bir basın toplantısının ortasında.

Bağımsız basına yönelik açık düşmanlık, özellikle Duterte’nin güçlü adam yönetiminden sonra Marcos yönetiminin nasıl olacağına dair alarm zillerini yükseltti. Yönetim kurulu üyesi olarak bulunduğum Filipinler Yabancı Muhabirler Derneği bir bildiri yayınladı endişesini dile getiriyor.

Yönetim kurulundaki bir meslektaşım deneyimlerim hakkında benimle iletişime geçti ve bana yöneltilen en kötü mesajlardan bazılarını belirtmemi istedi. Aniden gözyaşlarına boğuldum ve gelen kutumu tekrar gözden geçiremeyeceğimi açıklamak zorunda kaldım. İşte o zaman gerçekten ne kadar stresli ve sinirli olduğumu anladım, çünkü seçimlere doğru bu saldırıların Marcos’un yönetimi altında daha da kötüleşeceği açıkça ortaya çıktı.

Dernekten yapılan açıklamada, “Bütün bu kısıtlayıcı eylemler, Asya’daki bir demokrasi siperinde eleştirel ve özgür bir basını baltaladı ve başka bir olası Marcos başkanlığında bağımsız medyaya nasıl davranılacağına dair korkuları ateşledi” denildi.

Ertesi gün Marcos’un sözcüsü Vic Rodriguez, “Gazetecilerin saldırıya uğradıklarını veya ölüm tehditleri aldıklarını söylemelerinin temelinin ne olduğunu bilmiyorum” yanıtını verdi. “Nefret kampanyasının kurbanı” olanın Marcos olduğunu da sözlerine ekledi.

Marcos daha önce trol çiftliklerini kullanmayı reddetmiş ve sosyal medya varlığının organik olduğu konusunda ısrar etmişti. Marcos CNN Filipinler’e “Trolümüz yok… tek bir trolümüz yok” dedi.

Kanıtlar aksini söylüyor. Marcos kayıt oldu sıfır harcama Facebook reklamcılığı için, ancak gerçekleri kontrol etme girişimi için Tsek.ph araştırmalar, hala bir şekilde çevrimiçi dezenformasyonun en büyük yararlanıcısı olduğunu gösteriyor. Veriler, Marcos’un en geniş çevrimiçi ağ yerel politikacılar arasında

Seçim gecesi, yerel basındaki meslektaşlarım ve ben sonuçların dökülüp Marcos için ezici bir zafere dönüşmesini gergin bir şekilde izledik. Her şey bittikten ve son görüşmelerimizi yaptıktan sonra saat 3’tü ve pizzayı bölmek için 24 saat açık bir restorana gittik. Uyuyamadığımız için gelecekle ilgili saçma sapan şakalar yaptık.

Kampanya devam edecek olsaydı, gazeteciler için önümüzdeki altı yıl çok zor olurdu ve şimdiye kadar yaşadığımız düşmanlık daha başlangıç.